Palmyra
Gönderilme zamanı: Prş Nis 30, 2015 8:12 pm
Palmyra
Palmyra şehrinin harabeleri, Suriye'nin başkenti Şam'ın 400 kilometre kuzeybatısında, Humus'a 140 kilometre uzaklıkta bulunmaktadır. Bu şehrin adı, Kayseri yakınlarındaki Kültepe'de bulunan ve M.Ö. 3000 yıllarından kalma çivi yazılı bir tablette Tadmor (Palmiyeler Şehri) olarak geçer.
Palmyra, en güçlü ve parlak dönemini M.S. 1-3. yüzyıllarda, özellikle kraliçe Zenobia'nın hüküm sürdüğü 226-273 yılları arasında yaşamıştır. Kraliçe Zenobia, Palmyra çölündeki Arap kabilelerinin reisi ve ikinci kocası olan Odenat'ın ölümünden sonra, oğlu Waballath adına hüküm sürmüştür. Zenobia, Roma hakimiyetine karşı çıkmış ve sınırlarını Fırat'tan Akdeniz'e kadar genişletmiş, Suriye, Mısır ve Anadolu'nun bir kısmını ele geçirmiştir. Doğu'nun başkenti haline gelen Palmyra zulme uğrayan hıristiyanların sığındığı yer haline gelmiştir.
Kraliçe Zenobia'nın Palmyra'daki sarayı, dünyanın büyük şair ve filozoflarının buluşma yeriydi. Zenobia, kendi dönemine kadar pek çok eserin meydana getirildiği Palmyra'da, Arap geleneklerini Yunan kültürü ve Roma'nın askerlik bilimiyle bağdaştırdı ve yeni binalar yaptırdı. Bu nedenle Palmyra'da değişik kültür ve sanatların ortak eserleri yeralır. Şehrin en eski ve büyük yapısı ise bir Arap kalesidir.
M.S. 32'de, Palmyra'da, tanrı Bel adına yapılan tapınak bugün yarısı yıkılmış vaziyyete olduğu halde hala ihtişamını korumaktadır. Tapınağın üç tarafı 225 metre uzunlukta bir duvarla çevrilidir. Bu duvarın kapıları çok güzeldir.
İki yüzyıldan fazla bir süre gelişen ve doğunun başkenti haline gelen Palmyra, 273 yılında Roma imparatoru Aurelianus tarafından işgal edilerek yakılıp yıkılmış ve bir daha da şehir kalkınamamıştır. Bugün Palmyra'da görülen eserler Romalıların yıktığı o medeniyetin kalıntılarıdır.
Palmyra şehrinin harabeleri, Suriye'nin başkenti Şam'ın 400 kilometre kuzeybatısında, Humus'a 140 kilometre uzaklıkta bulunmaktadır. Bu şehrin adı, Kayseri yakınlarındaki Kültepe'de bulunan ve M.Ö. 3000 yıllarından kalma çivi yazılı bir tablette Tadmor (Palmiyeler Şehri) olarak geçer.
Palmyra, en güçlü ve parlak dönemini M.S. 1-3. yüzyıllarda, özellikle kraliçe Zenobia'nın hüküm sürdüğü 226-273 yılları arasında yaşamıştır. Kraliçe Zenobia, Palmyra çölündeki Arap kabilelerinin reisi ve ikinci kocası olan Odenat'ın ölümünden sonra, oğlu Waballath adına hüküm sürmüştür. Zenobia, Roma hakimiyetine karşı çıkmış ve sınırlarını Fırat'tan Akdeniz'e kadar genişletmiş, Suriye, Mısır ve Anadolu'nun bir kısmını ele geçirmiştir. Doğu'nun başkenti haline gelen Palmyra zulme uğrayan hıristiyanların sığındığı yer haline gelmiştir.
Kraliçe Zenobia'nın Palmyra'daki sarayı, dünyanın büyük şair ve filozoflarının buluşma yeriydi. Zenobia, kendi dönemine kadar pek çok eserin meydana getirildiği Palmyra'da, Arap geleneklerini Yunan kültürü ve Roma'nın askerlik bilimiyle bağdaştırdı ve yeni binalar yaptırdı. Bu nedenle Palmyra'da değişik kültür ve sanatların ortak eserleri yeralır. Şehrin en eski ve büyük yapısı ise bir Arap kalesidir.
M.S. 32'de, Palmyra'da, tanrı Bel adına yapılan tapınak bugün yarısı yıkılmış vaziyyete olduğu halde hala ihtişamını korumaktadır. Tapınağın üç tarafı 225 metre uzunlukta bir duvarla çevrilidir. Bu duvarın kapıları çok güzeldir.
İki yüzyıldan fazla bir süre gelişen ve doğunun başkenti haline gelen Palmyra, 273 yılında Roma imparatoru Aurelianus tarafından işgal edilerek yakılıp yıkılmış ve bir daha da şehir kalkınamamıştır. Bugün Palmyra'da görülen eserler Romalıların yıktığı o medeniyetin kalıntılarıdır.